Yoldaş igorda vardı...
Bayram şeysi işte,fıstık mıstık..
He hazır kitabın havasındayken hemen anlatayım.Eskiden kapı kapı dolaşıp şeker toplardık kuzenlerle.Bir keresinde yanılmıyorsam 2 sokağı baştan sona dolaşmıştık.O minik pembe çiççekli bez çantalarımızın ağzı kapanmıyor.Biz hem yiyoruz hemde yediklerimizin yerine yanilerini koyuyoruz.Sevdiğimiz ürünler o zamanlardaki balin bonbon şekerler,hobby,bilumum sakız çeşitleri(turbo,pembo,tipitip,minti)birde şanslıysak topitop başka da bişi yoktu zaten anca ev gezmesine gidince madlenle kaynaşıyorduk şimdi onunda yüzüne bakmıyoz ya neyse,tiksindiklerimiz cici şeker(eskişehirin yüz karası,oranın sahibi niye onu hala üretir,kimse ona ne kadar iğrenç bir çikolata yaptığını hala söylemez mi anlamadım gitti senelerdeir.Bu bayramda da bi akrabamızda o dore kaplı çikolata tuttu kalp krizi geçirecektim.Nasıl olduysa o çikolata arabaya kadar gelmiş.Benim kabusum oldu,beni izliyor sanki.Gece ünüğüme kaçacak diye korkuyorum!!),susamlı şeker(adam durmuş durmuş susamla şekeri birleştirmiş hayret bişi ya...)ve FISTIKLA LEBLEBİ ŞEKERİ KARIŞIMI...
Bak bunla alakalı bir olay anlatayım.Kuzenlerimle benim sivri zekamız sanırdı ki dış sıvası mozaik olan her iki katlı evde almancılar yaşıyor.(bir iki tanesinde yaşıyordu ama!!) hatta birinde yakışıklı bir abi ve kurt köpek barınıyordu her bayram dibinde biterdik Bu abi alamancımı değilmi bilmem ama bayramda özenilmiş bonbonlardan verirdi bize.Lakin abi bize bir bayram yamuk yaptı ve beyaz naylon poşetimize fıstık doldurdu birde bize dedi ki bu bayram şeker alamadık çocuklar.Hihi diye güldü..Biz çok kızdık abiye hem alamancısın,hem yakışıklısın hem de alman kurt köpeğin var(alman kurt köpeği var diyemi alamancı sandık abiyi acaba?) ama şeker alacak paran yok.tü sana.Ona ceza vermeye hemem karar verdik ve yakışıklı abi kapıyı kapatır kapatmaz bütün fıstıkları onun kapısına döktük ve kaçtık.Bir daha ki bayramlarda da ona uğramadık.Ben onun evinin önünden geçerken hep kapının önüne bakardım fıstık var mı diye...Sanki hayatının hatasını yaptığını anlayacak ve o fıstıklar sonsuza dek kendisine ders olsun diye süpürülmeyecek...Kesin bizden sonraki kapı çalışında görmüş ve annesine haber vermiştir.Anneside bi ton küfür etmiştir bize.Kime verdiğide belli halbuki.
Vicdanım sızlamasın diye buradan o abiye sesleniyorum.Evet o fıstıkları biz döktük.Sonra da çok pişman olduk.Bizi affet abi ve şu imajına yakışmayan fıstıklardan dağıtma bi daha,ne bileyim kesme şeker falan dağıt.Adı şeker olur hiç olmadı...
